گل عذاری که مرا صولت جان بود کجاست ؟

                        ان عزیزی که مرا روح و روان بود کجاست ؟

انکه از گوشه چشمش دل و دینم همه رفت 

                        وانکه لطف سخن و سوز زبان بود کجاست ؟

ان طبیبی که مرا مرهم و تیمار نمود

                        وز برای دل من تاب و توان بود کجاست ؟

چشم من تا به سحر در پی او زار گریست 

                        ان نگاری که مرا اشک روان بود کجاست ؟

در پی صید غزالش دگرم طاقت نیست 

                        انکه در چله مرا تیر و کمان بود کجاست ؟

نگهم بر خط و خالی نرود تا او هست 

                        انکه در پرده مرا پیر مغان بود کجاست ؟

تا مرا هست غمش نای ربابی نبود

                        ان هزاری که مرا ساز نهان بود کجاست ؟

شب و روزم همه در وصف جمالش باشد

                        انکه در چشم عماد لطف زمان بود کجاست ؟